در آخر هفته بارسلونا بروزرسانی های زیادی را از تیم های مختلف دیدیم اما دقیقا چطور و با چه رویکردی این بروزرسانی ها ایجاد و به مرحله اجرا می رسند؟
نکته ای که در فرمول یک مهم است، بهبود و بهینه سازی پیوسته در هر آخر هفته، هر مسابقه، هر دور زده شده در پیست و هر روز سپری شده در کارخانه است.
توسعه یک خودروی فرمول یک و در نهایت عملی کردن تصمیمات و آوردن بروزرسانی ها به پیست، یک فرایند پیچیده ای است. اما به طور کلی هفت مرحله اساسی دارد:
1. ارزیابی
در طول فصل، درک مهندس های فرمول یک از خودرو دائما در حال تغییر و تکامل است که این یک فرآیند مداوم و گردشی است. افراد حاضر در تیم این کار را با ارزیابی روش‌هایی که می توان خودرو را با داده‌ها و ابزارهایی که در دسترس است بهبود ببخشند، شروع می کنند. به زبان ساده، این کار را می توان به دو شکل مختلف انجام داد:
بخش اول نگاه به ایرودینامیک است، یعنی سطوحی از خودرو که می توانید از بیرون آن را ببینید. بدنه خارجی و قسمت هایی که نیروی رو به پایین یا دانفورس تولید می کنند.
بخش دوم توسعه شاسی است که قسمت های زیرین بدنه مانند سیستم تعلیق، فرمان، سیستم های خنک کار و ترمزها است. توسعه شاسی و ایرودینامیک نیز بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند و به همین دلیل برای رسیدن به یک حالت ایده آل بین این دو، باید سازشی صورت گیرد.
در کنار توسعه زیربنایی خودرو، تیم ها باید برای یک سری بروزرسانی ها که متناسب برای مسابقات خاصی است آماده شوند، به عنوان مثال در پیست اسپا یا مونزا باید بال عقب با داونفورس پایین ساخته و استفاده شود. جهت توسعه خودرو در فصل نیز می تواند تغییر کند، اما تیم ها همیشه به دنبال حداکثر عملکرد هستند.
دو محدودیت قابل توجه نیز وجود دارند که تیم ها باید آنها را رعایت کنند: زمان و سقف بودجه.
تیم ها باید منابع زمانی و مالی خودشان را طوری بهینه سازی کنند تا اطمینان ایجاد شود که تمرکز روی نقاطی قرار می گیرد که بیشترین نتیجه حاصل می شود. با توجه به سقف هزینه، تیم ها نمی توانند هر راه یا موردی را که نشان می دهد ممکن است عملکردی به همراه داشته باشد، کاوش و دنبال کنند.
2. ایرودینامیک
برای بخش ایرو، اولین قدم این است که شناسایی لازم صورت گیرد که چگونه قرار است جریان هوا در اطراف خودرو بهینه سازی شود. پس از تصمیم‌گیری در مورد قسمت های مورد نظر، تیم وارد مرحله بررسی می شود تا دریابد با توجه به قوانین چگونه می تواند آنها را عملی کند.
پس از این مرحله، حال همه چیز به آزمایش گزینه‌های مختلف بستگی دارد تا این درک ایجاد شود که آیا می توان جریان هوا را به روشی که مورد نظر تیم است، دستکاری کرد؟ اگر نتایج آزمایش‌های دینامیک سیالات محاسباتی (CFD) موفقیت‌آمیز باشد، سپس کار به تونل باد می کشد، جایی که این قطعه به یک ماشین مدل در مقیاس 60 درصد اضافه می‌شود و مورد آزمایش قرار می گیرد. اینجا، جایی است که تیم می تواند ذهنیت بهتری در مورد عملکرد خودرو پیدا کند.
3. شبیه‌سازی
چیزی که در سال های اخیر رشد چشمگیری داشته، شبیه سازی کامپیوتری بوده است. تیم ها می‌توانند تأثیر بروزرسانی‌های خودشان را مدلسازی کنند. راه‌های متعددی برای یک تیم وجود دارد که می‌تواند این کار را انجام دهد تا در نتیجه آن، داده‌های زیادی بررسی و ارزیابی شود.
برخی از مهم‌ترین یا امیدوارکننده‌ترین تغییرات نیز زمانی صورت می‌گیرد که از شبیه ساز پیست با حضور راننده استفاده می شود. جایی که می‌توان بازخورد واقعی بیشتری به دست آورد و داده های بهتری را برای تیم ایجاد کرد تا تیم دریابد و ببیند که آیا بروزرسانی ها همانطور که انتظار می رفت کار می کنند یا خیر. احتمالاً تا به الان ویدیوهایی را از حضور رانندگان در داخل شبیه ساز ها دیده اید که در حال زدن دورهای مجازی هستند، با انجام این کار تیم می تواند تمهیدات لازم برای بررسی بروزرسانی ها پیش از رفتن به مرحله بعدی کار را در نظر بگیرد.
4. تایید و رفتن به مرحله ساخت
برخی از تیم ها توان ساخت تمامی قطعات خود را دارند که از این لحاظ کار راحت تری را دارند. اما به طور کلی تحویل برخی از قطعات ممکن است چندین ساعت، برخی در چندین روز و برخی دیگر نیز تا چندین هفته به طول بیانجامد.
برای یک قطعه ایرودینامیکی، اگر داده‌هایی که جمع‌آوری شده نشان دهد که عملکرد آن افزایش یافته و یک قطعه کارآمدی لازم برای به دست آوردن زمان در هر دور در پیست را به همراه دارد، آن‌وقت حکم تایید آن امضا خواهد شد.
سپس این سطوح از تیم ایرو به تیم طراحی می روند، جایی که در آن یک مدل یا یک نقشه از طرح مورد نظر تولید و آن را به بخش ساخت و تولید ارسال می کنند. سپس قبل از اینکه کار به کامپوزیت ها برسد، الگوها و قالب‌ها برای این قطعه ایجاد می‌شود.
سپس اجزای فیبر کربن را لمینت کرده و آن را در اتوکلاوها(محفظه داغ) خشک میکنند، با ماشینکاری آن را به شکل نهایی در می‌آورند و بسته به قطعه، در قسمت تست و توسعه یا آزمایش غیرمخرب(NDT) آن را آزمایش میکنند. پس از این مرحله، برش داده و در صورتی که از اجزای متعددی ساخته شده باشند مونتاژ می شوند. برای بررسی نهایی به بازرسی برده و از آنجا به بخش ساخت می روند تا آن را برای پیست آماده کند.
برای قطعات غیر فیبر کربنی نیز مراحل مشابهی از طراحی، ساخت (کارگاه ماشینکاری)، تست و مونتاژ نهایی طی می شود. همه آنها با تلورانس های بسیار کوچک و با دقت باورنکردنی بررسی شده تا اطمینان حاصل شود که عملکرد و دوام مورد نیاز را به پیست می آورند.
این کار ثمره یک تلاش تیمی بزرگ در سراسر واحدهای یک تیم برای رساندن یک قطعه به پیست است. تیم ها برای مواردی از جمله آسیب دیدن قطعات یا هر موضوع دیگری، مدت زمان لازم برای نشان دادن واکنش به موضوع پیش آمده را بسته به اندازه و پیچیدگی قطعه را از پیش محاسبه می کنند.
اما برای یک بروزرسانی بزرگ، ماه‌های زیادی صرف طراحی، آزمایش و ساخت یک پکیج بروزرسانی پیش از رسیدن آن به پیست می شود. با این حال، کار به اینجا نیز ختم نمی شود.
5. آنالیز در پیست: داده ها
هنگامی که بروزرسانی به مرحله اجرا رسید، باید بدانیم که آیا آن‌طور که انتظار می رفت عمل میکنند یا خیر. تیم ها صدها سنسور را در سرتاسر ماشین نصب می کنند تا به این امر کمک کنند. گروهی از مهندسان ایرودینامیک مستقر در پیست و در اتاق پشتیبانی مسابقه در کارخانه داده‌ها را در زمان واقعی بررسی میکنند، زیرا خودرو در پیست است و در همان لحظه نتایجی به دست تیم می رسد که می توانند ببینند آیا تغییرات صورت گرفته آن‌طور که باید عمل میکنند یا خیر.(به خصوص برای قطعات کوچکتر یا یک قطعه جدید.)
تجزیه و تحلیل عملکرد پکیج های بروزرسانی بزرگ، در یک آخر هفته کار چالش‌برانگیزی است. تیم همچنین باید مطمئن شود که با جمع‌آوری داده‌های مسابقات قبلی، امکان انجام مقایسه با داده های جدید پس از بروزرسانی را داشته باشد.
تیم ها همچنین در حال بررسی هرگونه تغییر خاصی مانند بهبود در پیچ های خاصی یا قسمت های خاصی از پیچ ها هستند یا خیر. مهندسان همچنین نتایج را با داده های تونل باد مقایسه می کنند تا ببینند آیا داده های پیست با داده های از پیش محاسبه شده مطابقت دارد یا خیر.
6. آنالیز در پیست: رانندگان
رانندگان که اغلب به عنوان مهم‌ترین حسگر در خودرو توصیف می‌شوند، نقش مهمی در کمک به تیم در درک خودرو و هر به‌روزرسانی‌ای که ارائه می‌شود را بازی میکنند.
مهندسان کنار پیست از نزدیک با آنها کار می کنند تا تنظیمات خودرو که تحت تأثیر ارتقاهای جدید قرار می گیرد را بهینه سازی کنند. اما شاید مهم‌تر از اینها، مخصوصا برای یک پکیج بزرگ بروزرسانی، بازخورد راننده در درک تغییرات رفتار خودرو و نحوه انتقال توان و ویژگی های فرمان پذیری مورد انتظار، حیاتی باشد.
رانندگان باید حالت های خاصی را در هر گوشه و کنار پیست مشخص کنند و نشان دهند که ماشین در آن نقاط چگونه رفتار می کند. این مشاهدات را باید در حین و بعد از مرحله تست به مهندسان گزارش کنند.
7. بررسی و پیشرفت
سپس فاکتورهایی که توسط رانندگان و مهندسان پیدا شده، در آخر هفته بررسی می شوند تا مشخص شود آیا بروزرسانی انجام شده مفید بود یا خیر. این کار هم در آخر هفته و هم در روزهای بعد در کارخانه ادامه می یابد. بخش های زیادی درگیر تجزیه و تحلیل داده ها، ارائه یافته ها و تعیین چگونگی پیشرفت از آن نقطه می شوند.
دوباره بازگشت به مرحله اول، این روند در طول فصل به طور پیوسته ادامه می‌یابد.
خسته نباشید بسیار عالی انشاا.. از این پست بیشتر کارکنید و دوستان وقتی کامنت میزارند سعی کنند بارفنی داشته باشه الکی بحث های بیهوده نباشه افراد دیگه استفاده کنن وقتی کامنت میخونیم ۷۰ ۸۰درصد میشه تبریک تیکه به این واون ممنون از همگی بابت اطلاعاتی که میدید
خیلی لذت بخشه وقتی مطالب آموزنده میزارید چون با خواندن این جور مطالب به درک بهتری از تماشای مسابقه و تلاشی که هر تیم برای موفقیت میکنند میرسیم
ممنونم
جناب حسینی مرسی بابت مطالب کاملا مفید البته بعنوان فراری فن منتظر جلسات تراپی هستم!
مخلصم، فک کنم باید میزگرد بذاریم تعداد زیاد شده گوگل میت هم جواب نیست دیگه😂😂😂
کانال دیسکورد بزنین
اصلا پادکست ،
ما که دق کردیم
سلام
ممنون از مطالب جالب و دقیق شما بنا به تجربه کاری و اشنایی با بعضی از روش های اجرایی شرح مو بمو و کامل بود. دستتون درد نکنه و مرسی
عالی👌🏻🌸
سلام و خسته نباشید. سوالی که مطرح میشه اینه که با وجود پیشرفهای گسترده در زمینه شبیهه سازی و توجه به متغیرهای بسیار گسترده، چرا باز هم عملکرد یک قطعه ممکنه متفاوت از محیط شبیهه ساز باشه؟ چه عواملی میتونه وجود داشته باشه که داخل شبیهه ساز قابل پیاده سازی نباشه؟
سلام، ببین خب خیلی از تیم ها بودجه لازم برای بهبود شبیه سازهاشون یا تهیه شبیه ساز جدید ندارن، یا اپراتورهایی که کار می کنند انچنان ماهر نیستند، مثلا یادم میاد توی دهه هایبرید نمیدونم کدوم سال بود دقیقا، این حرف پخش شده که بود فراری از نسخه قدیمی کتیا داره استفاده می کنه و فعلا قصد نداره که بره روی نسخه جدید این نرم افزار تا بتونه دقت بهتری رو مدلسازیش بیاره…بعضی موقع تصمیماتی هست ما خبر نداریم نه از خودش و نه از چراییش…گاهی اوقات هست یه تیم فکر می کنه اون چیزی که ساخته عالیه، میاد پیست میبینه کار کرده ولی نسبت به بقیه خیلی عقبه، مثلا مثل مرسدس امسال، ایده جدید داشتن و کانسپت خیلی خفنی اوردن اما دیدن که عقب موندگیشون نسبت به بقیه اونقدر زیاده که عملا کار نمیکنه، این یعنی که اون قطعه و قطعاتی که از اول طراحی شدن همه نیاز به بازنگری و طراحی دارن، حالا همون قطعات هم رفته بودن توی شبیه ساز 🙂 گاهی اوقات کلی اینطوری کار نمیکنه که یعنی از اول محاسبات اشتباه بوده و اشتباه هم نتیجه گرفتی، بعد خیلی از مواقع هم توی دنیای واقعی مخصوصا توی فرمول یک، سناریوهای غیرمنتظره ای هست که توی شبیه ساز اصلا براش هیچ چینش برنامه ای صورت نگرفته باز هم اونجا جواب نمیده…دلیل زیاده واسه تفاوت…