آلن ماری پاسکال پراست یا به اختصار آلن پراست (به انگلیسی Alain Prost ؛ زاده 24 فوریه 1955) راننده بازنشسته فرانسوی و قهرمان چهار دوره فرمول یک است.
از سال 1987 تا 2001، پراست توانست رکورد بیشترین پیروزی‌های مسابقات در فرمول یک را به دست آورد و اکنون به عنوان یکی از بزرگترین رانندگان تاریخ فرمول یک شناخته می‌شود. مایکل شوماخر در مسابقه گرندپری بلژیک 2001، از رکورد 51 پیروزی پراست پیشی گرفت. در سال 1999، پراست جایزه جهانی ورزشکار قرن را در بخش موتوراسپورت (ورزش‌های موتوری) دریافت کرد.
پراست استعدادش در کارتینگ و اتومبیلرانی را در سن 14 سالگی و در هنگام تعطیلات خانوادگی کشف کرد. وی پیش از حضور در تیم فرمول یک مکلارن در سال 1980 و در سن 24 سالگی، در رده‌های سنی جونیور در مسابقات فرمول سه فرانسه و اروپا قهرمان شد.
اول در اولین مسابقه خود موفق به کسب امتیاز شد و اولین سکویش را در گرندپری آرژانتین و مسابقه بوئنوس آیرس به دست آورد و اولین پیروزیش، دقیقا یک سال بعد و در مسابقه خانگیش، گرندپری فرانسه، با خودروی رنو رقم خورد.
در طول دهه 1980 و اوایل دهه 1990، پراست یک رقابت شدید ورزشی، عمدتا با آیرتون سنا و همچنین با نایجل منسل و نلسون پیکه داشت. در سال 1986، در آدلاید به عنوان آخرین مسابقه فصل، پس از آنکه منسل در اواخر مسابقه کنار رفت و پیکه برای پیشگیری از حادثه یک پیت استاپ دیرهنگام داشت، او راننده‌های ویلیامز، منسل و پیکه را در رقابت قهرمانی جهان شکست داد.
آیرتون سنا و آلن پراست
سنا در سال 1988 به مکلارن پیوست و هم‌تیمی پراست شد و این دو با یکدیگر درگیری‌های جنجالی داشتند؛ از جمله درگیری در گرندپری ژاپن 1989 که سومین قهرمانی رانندگان ازآن پراست شد.
یک سال بعد، در همان پیست دوباره تصادف کردند اما این بار پراست برای فراری رانندگی می‌کرد و پایین تر از سنا در مکان دوم جدول قهرمانی قرار گرفت.
پیش از پایان یک فصل بدون نتیجه در 1991، پراست به دلیل انتقاد عمومی از تیمش توسط فراری اخراج شد.
پس از یک سال استراحت، او برای فصل 1993 به تیم ویلیامز پیوست و باعث شد منسل، مدافع عنوان قهرمانی، به سری مسابقات CART برود. پراست با یک ماشین رقابتی قهرمان سال 1993 شد و در پایان سال از رانندگی در فرمول یک اعلام بازنشستگی کرد.
آلن پراست از سبك رانندگی آرام و نرمی در پشت فرمان استفاده می‌کرد و این را از قهرمانان شخصی‌اش، مانند جكی استوارت و جیم كلارک، الگو گرفته بود. وی به دلیل رویکرد فکری خود نسبت به رقابت، لقب “پروفسور” گرفت.
اگرچه این اسمی نبود که خودش از آن استفاده کند، اما بعداً اعتراف کرد که این یک جمع بندی مناسب از رویکرد او به مسابقه دادن بود. مهارت او در تنظیم خودرو برای شرایط مسابقه ای، باعث شده بود تا پراست معمولاً در اوایل مسابقه از ترمزها و لاستیک‌های خود محافظت کرده و در پایان، آنها را برای یک چالش آماده کند.
آلن پراست در نزدیکی شهر سنت چاموند، در منطقه لوئر فرانسه در خانه آندره پراست و ماری رز کاراچیان با تبار ارمنی متولد شد. پراست یک برادر کوچکتر به نام دنیل داشت که در سپتامبر 1986 بر اثر سرطان درگذشت.
اگرچه کوتاه قد بود-ایستاده 1.67 متر- او یک کودک فعال و ورزشکار بود که با اشتیاق در ورزش‌های متنوعی از جمله کشتی، اسکیت و فوتبال شرکت می‌کرد. با این کار چندین بار بینی خود را شکست.
پراست با آن ماری (متولد 14 فوریه 1955) ازدواج کرد اما آنها بعداً طلاق گرفتند. آنها دو پسر دارند، نیکولاس (متولد 18 اوت 1981) و ساچا پراست (متولد 30 مه 1990). پراست همچنین یک دختر به نام ویکتوریا دارد.
از سال 2014 تا 2018، نیکولاس در مسابقات فرمولE برای تیم رنو مسابقه داد، تیمی که تا حدودی توسط پدرش اداره می‌شود.
در طی سال‌های 1994 و 1995، پراست به عنوان مجری تلویزیون برای کانال تلویزیونی فرانسوی TF1 و برای رنو در سمت روابط عمومی کار کرد. پراست همچنین به تیم قدیمی خود، مکلارن، بازگشت و به عنوان مشاور فنی مشغول به کار شد.
