قهرمان هفت‌دوره جهان، لوییس همیلتون گفت گرندپری امیلیا رومانیا نخستین باری بود که پس از پیروزی در اسپرینت شانگهای، دوباره با خودروی فراری احساس «هماهنگی کامل» داشت.
برد غیرمنتظره و از پول پوزیشن تا پرچم همیلتون در چین، یک استثنا در فصلی سخت بوده که تا اینجا انتظارات او از شروعی تازه با تیم جدید را برآورده نکرده است.
با توجه به اینکه در تعیین خط ایمولا دوازدهم شد – یک رده پایین‌تر از هم‌تیمی‌اش چارلز لکلرک – به‌نظر نمی‌رسید که سرنوشتش در این مسابقه دگرگون شود. اما یکشنبه بعدازظهر، همیلتون با ریتم مسابقه‌ای قوی و بهره‌گیری از استراتژی و اندکی خوش‌شانسی در زمان‌بندی سیفتی‌کار، خود را تا رده چهارم بالا کشید.
لوئیس همیلتون گفت:
چین عالی بود، اما من همیشه از مسابقه دادن از عقب و پیشروی لذت می‌برم. این همون چیزی بود که در کودکی باهاش بزرگ شدم. این حس خیلی بهتری داره نسبت به اینکه اول شروع کنی و همون‌طور تمومش کنی.
امروز یک مسابقه واقعاً فوق‌العاده بود و کلی نکته مثبت داشت. استراتژی هم عالی بود، تصمیمات درستی گرفتن. توی چین واقعاً با ماشین هماهنگ بودم و امروز تنها باری بود که دوباره اون حس رو داشتم. یک هم‌افزایی واقعی بین من و ماشین وجود داشت. به نظرم ستاپ خیلی خوبی داشتیم و تونستیم عملکردمون رو برای مسابقه کمی بهتر کنیم.
لوئیس همیلتون و کارلوس ساینز
با وجود این عملکرد خوب، مشکل اصلی فراری – سرعت ضعیف در تعیین خط – همچنان باقی است. هر دو راننده تیم نتوانستند از مرحله دوم تعیین خط صعود کنند و پشت سر خودروهایی از ویلیامز، آلپین، استون مارتین و ریسینگ بولز قرار گرفتند.
همیلتون اعتراف کرد:
ما فقط باید پتانسیل ماشین رو در تعیین خط آزاد کنیم. اگه جایگاه شروع بهتری داشتیم، می‌تونستیم برای سکو بجنگیم، چیزی که اصلاً فکر نمی‌کردیم ممکن باشه.
این مسابقه روحیه‌بخش در بهترین زمان ممکن برای همیلتون رقم خورد، چرا که نخستین حضور خانگی‌اش به‌عنوان راننده فراری بود، آن هم مقابل رکورد ۲۴۲ هزار تماشاگر در روزهای مختلف آخر هفته.
او با هیجان گفت:
تجربه‌ای باورنکردنی بود. واقعاً فوق‌العاده. حتی توی دور رژه قبل از مسابقه، وقتی همه راننده‌ها مشغول حرف زدن بودن، من واقعاً دلم می‌خواست به یادبود آیرتون سنا برم. حتی ازش عکس گرفتم.
داشتم از تماشاچی‌ها عکس می‌گرفتم فقط برای اینکه ببینم همه‌جا قرمزه. خیلی منو برد به دوران کودکی که روی مبل نشسته بودم، ساندویچ بیکن می‌خوردم و مایکل شوماخر رو می‌دیدم که اینجا با فراری مسابقه می‌ده. اون اتصال بین تیم و مردم واقعاً خاص بود.
حالا اینکه خودم یکی از دو راننده فراری هستم، و این پیوند با چنین شور و اشتیاق عظیمی رو تجربه می‌کنم، واقعاً برام باورنکردنیه.
چارلز لکلرک ، فراری
در سمت دیگر گاراژ، چارلز لکلرک نیز رانندگی جسورانه‌ای داشت و از رده یازدهم تا ششم صعود کرد، هرچند در دور پایانی نبرد رده پنجم را به الکس آلبون از ویلیامز واگذار کرد. راننده موناکویی اما از نتیجه رضایت نداشت، چرا که زمان‌بندی سیفتی‌کار مجازی و سیفتی‌کار کامل مطابق استراتژی او پیش نرفت.
او اعتراف کرد:
از سیفتی‌کار واقعاً عصبی بودم، مخصوصاً چون اولی کاملاً بر خلاف استراتژی من بود و دومی هم افتضاح بود چون دیگه تایری برام باقی نمونده بود که بتونم پیت برم، بنابراین کل روز برام ناامیدکننده بود.
اما خب، چه میشه کرد دیگه. وقتی برای رده‌های چهارم، پنجم یا ششم می‌جنگی، همیشه ناامیدی وجود داره. حس می‌کنم دارم با عصبانیت رانندگی می‌کنم و همین اذیتم می‌کنه.
وقتی از او درباره سختی ری‌استارت پایانی پرسیده شد – با توجه به اینکه لکلرک از معدود رانندگانی بود که با لاستیک‌های کهنه در برابر رقبای با تایر تازه می‌جنگید – پاسخ داد:
واقعاً دشوار بود و در نبرد با الکس کاملاً در مرز بودم، و خودم هم اینو می‌دونم.
اما خب، از رده یازدهم شروع کرده بودم و می‌دونستم که باید ریسک کنم با اون تایرها. دوباره بهش نگاه می‌کنم و از بیرون بررسی می‌کنم چون همیشه از بیرون دیدن فرق داره، ولی تا آخرین لحظه همه تلاشم رو کردم و بابتش پشیمون نیستم.
اگه پتانسیل بیشتری توی تعیین خط وجود داشت شارل ازش استفاده میکرد.توی چاه خالی هزار بار سطل بندازی آبی برداشت نمیشه.لوییسی که از رده ۲۰ میتونست برنده مسابقه بشه،الان با رسیدن از دوازدهم به چهارم اینطور خوشحاله.خودروی فراری اینطوری میتونه بهترین راننده ها رو محدود و نابود کنه.همونکاری که با آلونسو و فتل کرد.وقتی لوییس با خودروی برترش،فتل با فراری رو شکست میداد الان باید متوجه بشه فتل در ۲۰۱۷،۲۰۱۸ چه سطح باورنکردنی داشته که در همون حد رقابت میکرد.الان برای اولین سکوش باید روز شماری کنه.فراری سالهاس بیماره و ما طرفدارای فراری دوره قهرمانی های ردبول،مرسدس،ردبول،مکلارن و تیمهای دیگه رو در سالهای بعد میبینیم و کاری جز تبریک گفتن نمیشه کرد،همچنان هم طرفدار فراری.
نخیر .به نظر من فراری اون زمان قوی‌تر بود.
چرا شما سریع میخوای مشکلات فتل را توجیه کنید با مشکلات الان همیلتون.؟؟؟؟؟
ماشین اون زمان فراری بسیار بهتر از این ماشین بود در زمان و فصل خودش. فتل وحشتناک اشتباه داشت. واقعا فکر میکنید با این حرفها توجیه پذیر میشه کارهای فتل؟؟؟؟
فتل فقط به اشتباهات خودش اول باخت و بعد به یکسری تصمیمات اشتباه تیم.
اصلا هیچ‌ارتباطی بین شرایط الان فراری با اون موقع نیست.
چرا نمیری با دوران شوماخر مقایسه کنی که همش پیروز میشد؟؟؟
فراری الونسو را محدود نکرد. الونسو هم همیشه به اخلاق و تصمیمات اشتباه خودش باخته .
توجیه کردن در زمانی که همه چیز مشخص است فقط اعتبار سخنتان را کم میکند.
بدرود.
علی جان سلام
سیستم مدیریتی ایتالیایی که ناسیونالیسم احمقانه ای بیش نیست عین یک کرم زده به ریشه ی این تیم. شاید این سیستم زمان مایکل و قبلش و حتی خیلی قبل ترش جواب گو بود ولی الان باید پذیرفت این سیستم جواب گو نیست و هیچ روزنه امیدی هم برای تغییر دیده نمیشه. انگاری این تیم شده فقط یک لوگو یک برند تبلیغاتی برای کسب پول !
ولی خب همچنان طرفدار فراری♥️ میگی چه کنیم…
همین حرف رو من میزنم 30 تا دیس میگیرم. چرا اکثر آدما از سیوروس اسنیپ متنفر بودن؟
سلام دوست عزیز ESMAEIL.دوران شوماخر فراری ستون هایی داشت که توی کارشون مثل خوده شوماخر تک بودن.ژان تاد،راس براون،روری بیرن.تاد و براون بعد از ترک فراری به بهترین درجات فرمول یک و موتوراسپورت رسیدن.یه تیم بین المللی تک بود فراری.عیار کسایی که بعد از اون چند نفر در کنار راننده ها قرار گرفتن ذره ای قابل مقایسه نیست.نتیجش این سالهای بی نتیجه.
تازه حتی همون تیم فوق العاده، دست کم 4 تا 5 سال پشت سر مرسدس حرص میخورد تا به میکا هاکینن برسن. حتی با اینکه محدودیت بودجه و توکن هم نداشتن و سالی 500 میلیون دلار خرج میکردن با بیش از 1000 نفر پرسنل. اون تیم واسه خودش یه روایت تاریخیه دادا
منظور پشت سر “مکلارن” بود، درسته؟
مکلارن؟
خب اون ماشین شاسی خوبی داشت که کار مک لارن بود.
اما من واقعا منظورم مرسدس بود چون قدرت اون موشک زمین به زمین از نیروگاه عظیم مرسدس میومد.